Powstanie Warszawskie
Powstanie Warszawskie miało być częścią planu "Burza", który miał na celu odzyskanie ziem z rąk wojsk niemieckich, i powitanie wkraczających wojsk sowieckich w roli gospodarza. Akcja ta obejmowała oprócz powstań, także działania dywersyjne na terenie całej II Rzeczypospolitej. W wyniku tych działań oficjalnie ujawniło się Polskie Państwo Podziemne wraz z jego najwyższymi strukturami.
Powstanie było wymierzone przeciwko Niemcom, jednak jego głównym celem była próba ratowania powojennej suwerenności, a być może także niepodległości Polski, poprzez odtworzenie w stolicy Polski legalnych władz państwowych, będących naturalną kontynuacją władz przedwojennych. Walki trwały przez 63 dni.
W dniu wybuchu powstania Niemcy, wliczając w to udział uzbrojonej ludności niemieckiej, dysponowali 15 tysiącami walczących. Ocenia się, że siły niemieckie pozbawione były jednolitego i silnego dowództwa i na skutek niskiego ich morale nie były zdolne do prowadzenia walk ulicznych Dlatego Niemcy starały się wytrwać w obronie oczekując na odsiecz głębokich odwodów Wehrmachtu oraz sił będących w dyspozycji Heinricha Himmlera.
Posiadany stan uzbrojenia pozwalał sformować 70 plutonów zdolnych do prowadzenia działań przez 2 dni. Oznacza to, że w godzinie W (17:00) uzbrojonych było do 3 500 powstańców na 36 500 zmobilizowanych.
W lipcu 1944 roku Niemcy zlikwidowali magazyny z 78 000 szt. granatów ręcznych i 170 szt. miotaczy płomieni. Ponadto po fali aresztowań utracono kontakt z częścią konspiracyjnych magazynów broni, np. w 1947 roku w budynku przy ulicy Leszno z gruzów wydobyto 678 szt STEN-ów i Błyskawic i ponad 60 000 tys szt. amunicji do nich (należy jednak dodac, że w świetle ostatnich wyników badań historykow informacja ta jest kwestinowana, przynajmniej co do ilości odnalezionej broni). Powodem nie wykorzystania reszty uzbrojenia był bardzo krótki czas mobilizacji - 12 godzin oraz trudności z przetransportowaniem broni w miejsca mobilizacji poprzez okupowane miasto.
Straty po stronie polskiej to 18 tys. zabitych i ok. 25 tys. rannych żołnierzy, oraz ok. 120-200 tys. ofiar spośród ludności cywilnej. Wśród zabitych przeważała młodzież w tym ogromna większość warszawskiej inteligencji. Po stronie niemieckiej straty wynosiły 17 tysięcy zabitych i 9 tysięcy rannych.
W czasie walk zburzonych zostało ok. 25% zabudowy miasta, a po ich zakończeniu dalsze 35%. Wobec zburzenia ok. 10% podczas walk we wrześniu 1939 i 15% w wyniku powstania w getcie warszawskim, pod koniec wojny ok. 85% miasta leżało w gruzach. Zniszczony został wielowiekowy dorobek kulturalny i materialny.
Artykuły nt. przebiegu Powstania:
Część 1. "Powstanie w sierpniu"
Część 2. "Niepowodzenia powstańcze"
Część 3. "Kapitulacja"
Autor: von_scheisse
Powrót