Aby zobaczyć opis zdjęcia, wystarczy najechać na niego myszą.

MP-43/StG-44

Konstrukcja ta była wynikiem kolejnej próby (tym razem udanej) stworzenia broni uniwersalnej. Broń ta miała z założenia zastąpić używane w oddziałach piechoty karabiny i karabinki powtarzalne, karabiny samopowtarzalne i pistolety maszynowe. Prace nad taką bronią zaczęły się w latach trzydziestych, ale osiągnięcie sukcesu stało się możliwe dopiero po stworzeniu w 1941 naboju pośredniego. To właśnie ten nabój 7,92 x 33 umożliwił skonstruowanie broni, która stała się pierwowzorem dzisiejszych karabinów szturmowych. W 1942 roku pojawiły się dwie konstrukcje określane mianem karabinków maszynowych, jedna konstrukcji Walthera - Mkb42(W) , a druga konstrukcji Haenela i to właśnie z tej drugiej oznaczonej Mkb42(H) w wyniku modernizacji dokonanej w 1943 roku przez Schmeissera powstał MP-43, który po niewielkich zmianach nazwano StG-44 (sturmgewehr).

Karabin szturmowy StG-44 działał na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych przez boczny otwór w lufie z komora gazową typu zamkniętego. Ryglowanie broni realizowane było poprzez wychylenie zamka w płaszczyźnie pionowej. W karabinie zastosowano mechanizm uderzeniowy typu kurkowego oraz mechanizm spustowy z możliwością prowadzenia zarówno ognia ciągłego jak i pojedynczego. Przełącznik rodzaju znajduje się nad chwytem pistoletowym i ma postać kołka przepychanego z prawej na lewą stronę broni. Poniżej przełącznika rodzaju ognia znajduje się bezpiecznik skrzydełkowy. Oba te elementy są łatwo dostępne kciukiem prawej dłoni bez zdejmowania jej z chwytu. Rączka zamkowa znajduje się z lewej strony co również umożliwia operowanie nią bez zmiany uchwytu prawej ręki. Podobnie umieszczono zatrzask magazynka, tuż nad włazem magazynka przed kabłąkiem spustu, co znacznie ułatwia i przyśpiesza wymianę magazynka (chwytając lewą dłonią za magazynek można nacisnąć go kciukiem). Zasilanie broni odbywało się z magazynka łukowego o pojemności 30 naboi. Celownik skalowany jest do 800m, co 50 metrów. Muszka posiada osłonę zabezpieczającą ją przed uszkodzeniem. Karabin posiadał drewnianą kolbę natomiast pozostałe części są metalowe (wyłączając okładziny chwytu) i dostosowane w większości do produkcji metodą tłoczenia.

Była to bardzo udana broń mająca szansę stać się uniwersalną bronią drużyny piechoty, ale jej produkcja została ograniczona ze względu na zniszczenie niemieckiego przemysłu. W trakcie działań występowały także problemy z zaopatrzeniem jej w nietypową w owym czasie amunicję. Wiele rozwiązań konstrukcyjnych i koncepcyjnych można odnaleźć we współczesnych konstrukcjach broni szturmowej.

Autor: Razorblade