Aby zobaczyć opis zdjęcia, wystarczy najechać na niego myszą.

MG-08

Ciężki karabin maszynowy systemu Maxim był pierwszym na świecie karabinem maszynowym opracowanym w 1883 roku. Jego konstruktorem był Amerykanin Hiram Maxim. Początkowo ckm był przystosowany do amunicji kalibru 11 mm, elaborowanej prochem czarnym. Po dokonaniu ulepszeń wszedł do uzbrojenia wielu armii, pierwsza była armia brytyjska, która wprowadziła karabin maszynowy Maxim w 1891 roku. W ślad za nią poszły też inne państwa europejskie i w 1902 roku znalazł się on w uzbrojeniu Niemiec. W Niemczech karabiny maszynowe Maxim były produkowane w fabryce Deutsche Waffenfabrik Munition i zostały dostosowane do standardowej amunicji niemieckiej 7,92 mm x 57 Mauser. W trakcie produkcji karabin tej ulegał modyfikacjom, które doprowadziły do powstania wzoru MG 08 będącym najbardziej rozpowszechnionym modelem.

Ciężki karabin maszynowy MG 08 działał na zasadzie wykorzystania energii krótkiego odrzutu lufy. Mechanizm ryglujący broni był dość skomplikowany i składał się z dwóch dźwigni działających na trzech osiach obrotu. Urządzenie spustowe znajdowało się na tylnej ścianie broni zaopatrzonej w tylce. Na lewej stronie broni została umieszczona sprężyna powrotna osłonięta tłoczoną blaszaną obudową. Broń zasilana była z taśmy parcianej o pojemności 250 naboi. Aby umożliwić prowadzenie intensywnego ognia i uniknąć przegrzewania się lufy był ona chłodzona wodą. Lufa praktycznie na całej długości otoczona była chłodnicą o pojemności około 4 litrów wody. Ze względu na fakt, że lufa była ruchoma rozwiązanie to wymagało dobrego uszczelnienia, co dodatkowo komplikowało konstrukcję. Przyrządy celownicze były regulowane i umożliwiały prowadzenia ognia do odległości 2000 m, natomiast do strzelania przeciwlotniczego montowano specjalne przyrządy celownicze (kołowa muszka i szczerbina plot) zakładane na ramię celownika zwykłego. Ogólnie był to dobra broń, ale ze względu na skomplikowaną budowę (posiadała 236! elementów) wymagała bardzo dobrze wyszkolonej obsługi.

MG 08 był osadzony na ciężkiej czteronożnej podstawie, umożliwiającej regulowanie wysokości ustawienia broni oraz zapewniała, dzięki dużej masie stabilność karabinu podczas prowadzenia ognia. Po złożeniu podstawy można była ciągnąć karabin na zasadzie sanek (aczkolwiek ze względu na ciężar broni raczej na niewielką odległość), bardziej popularna metodą było rozłożenie nóg tak aby znalazły się w jednej płaszczyźnie i przenoszenie go na ramionach przez obsługę. Na większe odległości ckm był przemieszczany za pomocą trakcji konnej (2 kołowe wózki), a później (w czasie II wojny światowe) na pojazdach mechanicznych.

W początkowym okresie używania nasycenie ciężkimi karabinami maszynowymi nie było dużo; w 1908 w niemiecki pułku piechoty znajdowała się bateria ckm, złożona z 6 karabinów maszynowych. Obsługa karabinu składała się z czterech żołnierzy, nie licząc woźniców (jeden wózek konny do transportu ckm, a drugi do transportu amunicji). Z czasem liczba ckm rosła i 1914 roku Niemcy posiadały 12 do 13 tysięcy sztuk tej broni. Karabiny maszynowe MG 08 były praktycznie używane do końca II wojny światowej, chociaż systematycznie zastępowane były w oddziałach liniowych uniwersalnymi karabinami maszynowymi. W 1944 na szczeblu kompanii znajdowały się 4 ciężkie karabiny maszynowe (obok 18 lkm).

Autor: Razorblade